EVENT: Het Toernooi

((Ina))

Drie keer hard en een keer zacht. - Dat zal ze zijn.- Ik trek men dolk en doe open.
'Hallo ik ben Ina.' Als ze binnen is doe ik het luik snel dicht. 'Kan je goed schieten?'

-Antorin, Marktplein-
-15 Mei-
-Vroege Ochtend-

(Rakhar)
Ik loop tussen de huizen door langs het marktplein. Ik loop verder tussen de huizen door naar mijn schuilplaats. Daar probeer ik de voordeur te openen, maar dan merk ik dat ik mijn sleutel kwijt ben. Ik kan maar net mijn agressiviteit inhouden en ik denk dat als ik het intrap dat ik dan juist het goede van mijn schuilplaats kapot maak, en dat is dat ik er best wel veilig ben.

Ik loop terug naar de plek waar ik de dwerg heb gevochten, rondom de herberg. Eenmaal daar zoek ik naar de sleutel, ik heb hem nog niet gevonden.


(( OC: Waarom post niemand iets? ))

-Antorin, Marktplein-
-15 Mei-
-Vroege ochtend-

(Ricai)
Ik zie het marktplein voor me liggen, ik bedenk me dat er misschien wel schutters meedoen aan het gevecht, ik sluip het laatste stukje met mijn falchion in mijn hand vlak langs de muur, zodat ik daar een beetje dekking van heb.
Terwijl ik positie in neem ruik ik rook.
Als ik om het hoekje heen kijk blijkt dat in de taverne en rondom het gebouw een grote brand is uitgebroken.
Ik schrik en hoop dat de goden dit ook zullen rechtzetten na afloop van het evenement.
Ik zie ook een barbaar lopen, hij lijkt iets te zoeken.
Hij heeft me blijkbaar niet gezien.
Ik trek me weer terug en besluit nog even te wachten met hem aanvallen, aangezien hij er wel erg sterk uit ziet.

-Antorin, gebouw aan het marktplein-
-15 Mei-
-Vroege Ochtend-

(Adzena)
Ik kijk verveeld om me heen en hou ondertussen de gebouwen die in brand staan in de gaten. Ik ben er niet te ver van weg en als de brand naar dit gebouw overslaat dan ben ik de klos. Maar dan zie ik de barbaar die terug naar de voorkant van het gebouw loopt. Een grijns verspreid zich over mijn gezicht.
[32]
Ik vernauw mijn ogen tot spleetjes en richt de pijl op de man. Ik was zo verheugd om eindelijk iets te mogen doen dat mijn handen een beetje zweten. Daarom mist de pijl als ik de pees loslaat compleet zijn doel en eindigt in de vlammen van de herberg.
[76]
Zachtjes grommend veeg ik het zweet van mijn handen en leg een nieuwe pijl aan. Ik trek de pees aan en mik nogmaals op de man. 'Komop, zo moeilijk is het niet. Je bent op jacht, de man daar is de prooi.' fluister ik tegen mezelf.
Ik grijns breed en laat de pees los en de pijl suist zijn kant op

-Antorin, westertoren-
-15 Mei-
-Vroege Ochtend-

(Quinn)
Een meisje van ongeveer mijn leeftijd komt tevoorschijn. Ze zegt “Ina” te heten en na het luik gesloten te hebben kijkt ze me aan en vraagt: ‘Kan je goed schieten?’
Ik haal mijn schouders op.
‘Vroeger was ik echt goed, maar het is lang geleden dat ik geschoten heb.’ Ik gebaar naar de pijlen op mijn rug. ‘Daarbij komt dat deze pijlen echt waardeloos zijn! Ik heb er nu al twee kapot getrokken, zomaar! Da’s toch niet normaal?’ Ik wapper een beetje sacherijnig met mijn bebloede hand waar nog enkele kleinere splinters uitsteken.

Een korte, drukkende stilte valt. Ik glimlach op een beetje een onhandige, maar toch charmante, manier.
‘Uh… ik ben Quinn, Quinn Al’shera,’ Zeg ik om de stilte te breken. ‘Maar noem me maar gewoon Quinn.’ Voeg ik daar met een glimlachje aan toe.
Ik loop naar een van de schutgaten in de toren, beneden zie ik die barbaar weer staan bij de herberg. Het lijkt duidelijk alsof hij iets zoekt.

[88]
Ik draai me om naar Ina en grijns breed, bijna op een bloeddorstige manier. Bijna
‘Ik zal eens laten zien hoe goed ik kan schieten.’ Nog steeds met een grijns haal ik een pijl uit mijn koker en leg ik hem aan mijn gespannen boog. Ik steek de boog door het schutgat, ik kan nét genoeg zien om goed te mikken.
‘Met jou heb ik nog een appeltje te schillen, barbaar!’ Fluister ik waarna ik de pees beheerst loslaat. Geen ongecontroleerde razernij deze keer, maar koele bloedlust, nog niet op zijn volle top.

Bij het zien van de pijl, recht afgaand op zijn doelwit klopt de magie weer in mijn hoofd. Ik heb de diepe wens, ver in mijn hoofd, om de pijl achterna te kunnen springen, het licht in de ogen van de barbaar te zien doden en daarna die gedoofde ogen te laten verdwijnen tussen mijn malende kiezen. Als die gedachte bovenkomt moet het deel van mij dat zich nog verzet tegen de magie bijna overgeven, ik grijp de muur met een hand klauwend vast. Mijn adem is zwaar als ik kijk hoe de pijl op de barbaar af suist. Niemand zou kunnen raden wat er zich nu in mijn hoofd afspeelt.

((EDIT. OC: we hebben het wel op "de barbaar" gemunt he!? zie ik nou net dat jij ook op hem aan 't schieten bent...))

((Je bedoeld Yikah?))

-Antorin, rondom de herberg de vriendelijke leeuw-
-15 mei-
-Vroege ochtend-

(Rakhar)
Ik kijk rustig rond naar de vloer om een roestige sleutel te vinden. ((Eerste pijl die mist zie ik niet)). Hmm, wat is dit? Ugh, de helm van die dwerg. Ik gooi hem weg.

[43]
Terwijl ik de helm weggooi voel ik iets prikken in mijn rug. Ik voel het bloed uit de wond stromen. Ik draai me om en ik zie niemand. Een pijl!? Die... vervelende schutters! Ik probeer met mijn armen de pijl eruit te trekken, die diep in mijn lichaam vastzit.

[4]
Terwijl ik de pijl er probeer uit te trekken voel ik nog een pijl mijn lichaam penetreren. Dit keer aan de voorkant in mijn buik. Deze zit zo diep dat ik het einde van de pijl amper kan zien. Mijn beide handen leg ik op mijn wond en ik duw de pijl verder de wond in. Kreunend van de pijn gebruik ik mijn armen om hem vanuit me rug eruit te trekken. Ik schreeuw van de pijn. In barbarentaal schreeuw ik: "Lafaards! Laat je zien! Vecht als een man! Nee!? Dan kom ik voor je! Je zult boeten!" Ik probeer op te staan op mijn voeten maar ik merk dat ik amper overeind kan blijven staan. Ik val met mijn buik richting de grond. Bloed kleurt de grond.

Blijf... Bij bewustzijn...

~Droom~

Ik sta daar, met een bijl in mijn handen. Ik zie mijn vader, vechtend met een stamleider van een andere barbaarse stam. Ik sta achter die stamleider, ik kon hem zo van achteren vermoorden. Ik ben bang, ik durf niet. De stamleider vermoord mijn vader, voor mijn ogen. Met tranen in mijn ogen kijk ik toe. Mijn vader staart me aan en overlijd.

Het is mijn schuld dat mijn vader dood is. Ik heb de stamleider al vermoord, nu moet de man boeten die de stamleider heeft betaald om dit te doen! Hij zal boeten! Hij zal branden!

~/droom~


Ik kan niet zo snel opgeven. Als ik nu opgeef, dan zal ik nooit mijn vader kunnen wreken! Mijn lichaam vult zich op met adrealine en een grote woede die ik niet meet heb gevoeld sinds ik de stamleider heb afgeslacht. Ik gebruik mijn handen om mezelf op mijn knieen te duwen, daarna sta ik langzaam op mijn ene been en dan mijn andere.

Ik kijk voor me een beetje rond en ik zie een grote toren. Bij deze grote toren ((westertoren)) zie ik iets dat glinstert bewegen. Met een gewonde pas ren ik naar de toren, 1 hand bedekt de wond op mijn buik. "Ik heb me nog nooit zo goed gevuld, schutter! Ik ga je helemaal afslachten!" zeg ik in het barbaars.


Genezing:

[4]((Wond in rug van pijl))
Er verandert niks met de wond. Bloed blijft eruit stromen.


[15]((Wond in buik van pijl))
Er verandert niet veel met de wond. Bloed blijft eruit stromen, alhoewel het iets langzamer gaat.



((OC: Pff, echt ik blijf maar slecht gooien. Welke dice roller gebruiken jullie? Ik die van DnD alleen daar gooi ik vet vaak laag.))

((Ina))
[37 + 20 voor mikken = 57]
'Goed schot hij is bijna neer.' Snel leg ik een pijl op mijn kruis boog en mik snel. De pijl zoeft op zijn doel af. Niet slecht. Ik zie dat de barbaar mee gedragen word door iemand anders.

((Urthog))
[67 + 15 magie = 82 ))
-Verrek die barbaar gaat dood.- Snel ren ik naar hem toe. 'Kom, Urthog help jou.' zeg ik. Ik sleep hem mee. Snel trek ik een muur van aarde, de muur vormt een solide koepel die mee vormt terwijl ik trek. Snel spring ik een krater waar ik de stenen uit gehaalt had in. De koepel trekt zich over ons heen.

[14+15 magie = 29]
Snel probeer ik de wond in de buik te genezen. Ik trek een paar steentjes uit de grond. 'Dit kan even prikken.'((FLINK maar barbaren kunnen wel wat hebben.)) Ik breng de aarde op de wond en probeer het te vormen tot steen. De steen schiet de wond in. 'Bij ni'hori!'

[60 + 15 magie = 75]

Ik heb iets beters nodig. Snel wijd ik de koepel uit. 'LAAT AARDE ZIJN REDDER ZIJN! Laat hem zo hard als puur kristal.'roep ik in het barbaars. Ik trek aarde uit de grond en wikkel zijn wonden daar mee magisch in. 'DIT IS EEN KRIJGER UIT NOORDEN! HIJ IS STERK ALS STEEN!'Schreeuw ik weer in het barbaars. Ik hef mijn handen op, en focus al mijn kracht 'ZIJN WONDEN ZULLEN GENEZEN!' Ik Maak aarde stevig als verband, steeds strakker. 'HET ZAL HARD ZIJN MAAR JE ZAL GENEZEN!'
De wonden genezen, het steen blijft zitten als korsten op de wond. Zwetend kniel ik neer.

-Antorin, westertoren-
-15 Mei-
-Vroege Ochtend-

(Quinn)
De barbaar zakt in elkaar, hij is geraakt door nog een pijl die niet van mij of Ina afkomstig is. Voor hij op de grond ineen stort brult hij nog iets in het barbaars. Ik versta er helemaal niks van, maar het klonk niet vrolijk.
Ik kijk gretig toe als ik vanuit de verte zijn bloed zie vloeien, ik krijg een sterke neiging Ina opzij te duwen en naar buiten te rennen, de barbaar te lijf te gaan, nu hij zwak en hulpeloos is. Ik proefde zijn bloed al bijna in mijn mond, ik voelde al bijna zijn nog warme vlees in mijn handen. Oh, wat had ik een honger.

Maar ik kon toch niet zomaar weglopen, net nadat ik kennis had gemaakt met een bondgenoot?
Ik draai me om, met moeite wend ik me af van de barbaar, en kijk Ina strak aan. Mijn blik wordt met de seconde bloeddorstiger. Ik probeer me te verzetten, ‘Nee! Nee, stop! Niet nu…!’ Schreeuw ik innerlijk, maar het mocht niet baten. De magie neemt mijn geest weer over, en ze schreeuwt om bloed, als een onhoorbare stem, knallend in mijn hoofd. Ik kan me niet verzetten, ze wil bloed, en het maakt haar niet uit wiens bloed.
Terwijl ik mijn vingers richting mijn dolken voel glippen is het enige waar ik nog dankbaar voor kan zijn dat degene waar ik bij sta niet Adzena is. Afwezig voel ik mijn handen die mijn dolken volledig omvatten, ik wil nu niet eens weten hoe ik Ina aan sta te staren, het is te ver, ik geef me eraan over. Het is nu aan haar óf aan mij om te sterven.

((OC: ik heb nog niks gedaan, oke! Just that you know. ))

((Ina))
De anderen schutter kijkt me raar aan, een blik die ik herken. 'Bloeddorst.'Snel trek ik mijn dolk. In mijn ene hand mijn kruis boog en de anderen mijn dolk. 'Rustig rustig! Voor bloed moet je beneden zijn.'Ik gebaar naar het luik. 'Dan dek ik je van boven.

-Antorin, riool-
- 15 mei -
- vroege ochtend-

(Danya) (note to self: mana count = 15)
Myr beweegt ook, ik voel iets vlakbij mijn gezicht. Wat is dat? Alle alarmbellen rinkelen bij mij. Dan hoor ik een geluidje. Een boog die strakker gespannen wordt. Alle stukjes vallen op zijn plek. Myr richt een pijl op me! schrik ik. 'Nee, dit wil ik niet.' zegt ze. Ik word zo mogelijk nog banger van Myr dan ik al was. De waterbal valt uit elkaar en het water stroomt naar de grond. Ik voel mijn gezicht strak trekken van de spanning. Wat kan ik nog doen? 'Myr, alsjeblieft, stop hiermee!' smeek ik haar. Ik moet de woorden mijn mond uit trekken, slepen, wringen. Ik ben geen type om te smeken, maar nu ... 'Zij is geen prooi...' zegt ze. Ze heeft me niet eens gehoord! Van de angst kan ik niet eens meer denken. 'Danya, ren!' stoot Myr plotseling uit.

[58]
Ik probeer te gehoorzamen, maar verstap me van angst en val op de grond. Ik hoor de pijl over me heen zoeven. Van opluchting begin ik bijna te huilen. Ik begin te trillen, nu de spanning eruit komt. Ik probeer op te staan, maar het lukt niet, en met een plons val ik weer terug.

((OC: Heb ik pech? Ik vind het cool genoeg anders!))

-Antorin, riool-
- 15 mei -
- vroege ochtend-

(Yrrr)

Ik open mijn ogen. Ik grom luid. Ik heb honger en ik zie prooi. De prooi kan de pijl ontwijken maar zakt op de grond in elkaar. ik kan haar angst en verdriet proeven. Ze gaat trillen. Ze is zwak.

Ik ben sterk.

[45]
Ik wil haar wurgen. Ik wil haar doden. Ik wil haar verslinden. Ik wil haar met mijn tanden in stukken scheuren. Ik smijt mijn boog weg en spring naar haar toe. Ik wilde eigenlijk mijn handen om haar hals sluiten maar ik mis. In plaats daarvan val ik alleen maar boven op haar. Ik schreeuw en de echo's doen mee. 'Bloed' klinkt het luid.

[100]
En bloed zal ik krijgen. Ik laat het plan om haar te wurgen varen. In plaats daarvan zet ik mijn tanden in haar hals en bijt. Heerlijk vlees.

(( OC: @ina en het schot. (37 + 20 = 57 btw )))

-Antorin, Rondom herberg de vriendelijke leeuw-
-15 Mei-
-Vroege Ochtend-

(Rakhar)
Terwijl ik wankelend naar de Westertoren ren grijpt een persoon mij. Zwaar gewond zoals ik ben kon ik mezelf niet beschermen tegen hem.

[27]
Ik zie nog een pijl in mijn borstkas verdwijnen. Ik sluit mijn ogen en ik voel me licht in mijn hoofd.


Opeens voel ik iets zwaars prikken aan mijn wonden. Ik open mijn ogen en ik zie geen zonlicht meer. Waar ben ik? Wat is die pijn! Ik voel iets mijn wond inschieten en ik kreun van de pijn.

Dan voel ik iets anders hard drukken aan mijn wonden, steeds strakker en strakker. Uiteindelijk stopt het met strakker te worden.

Ik voel me nog steeds zwak en kan me amper meer bewegen.


Genezing: ((Weet dat mijn genezing pas aan het einde word berekent en dan pas word gebruikt in de volgende post.))

[56+75+4 = Over de 100]((Wond in rug van pijl))
De wond is eerst dichtgemaakt met een steen. De steen valt eraf en de wond geneest zich helemaal zelf.

[86+15+75 = Over de 100]((Wond in buik van pijl))
De wond is eerst dichtgemaakt met een steen. De steen valt er na een tijdje ervanaf en de wond geneest zich helemaal zelf.

[43+75 = over de 100.]((Wond in borstkast van pijl))
De wond is eerst dichtgemaakt met een steen. De steen valt er uiteindelijk af en de wond genest zichzelf.

-Antorin, riool-
-14 mei-
-vroege ochtend-

(Danya) (note to self: mana count = 15)

Maar het is nog niet over. Ik schud verdwaasd mijn hoofd. Myr gromt, dezelfde grom als gisteravond. O nee, denk ik, dit gaat pijn doen. Anders dan gisteren kan ik haar niet ontwijken, ik heb de controle over mijn eigen benen nog niet terug.

Plotseling hoor ik een plons en valt Myr bovenop mij. Ze slaat alle adem uit mijn borstkas. Myr schreeuwt: 'Bloed!' Het woord echoot door het riool.

Ik voel een pijn, een stekende pijn in mijn nek. De tranen stromen nu echt over mijn wangen. Myr bijt me!

[0]
Ik sla naar haar met mijn hand. Ik mis compleet en het enige wat er gebeurt is dat Myr nog meer van mijn vlees te pakken krijgt. Ik voel hoe ik bijna het bewustzijn kwijtraak. Wakker blijven, wakker blijven, herhaal ik in mijn hoofd.

Ik moet iets terugdoen, denk ik. Ik bevrijd mijn hand en laat een hele grote bol water zich erboven opeenpakken. Ik richt de bol op Myr's hoofd.

[100]
Ik gooi de bol naar Myr. Hij raakt haar vol en slaat haar hoofd weg van mijn nek. Ze is op de grond geslagen en blijft daar liggen. Vlug sta ik op, de magie heeft me kracht gegeven. 'Myr, vaarwel!' schreeuw ik, en ik grijp mijn tas en ren weg van haar, verder het riool in.

[79]
Na een paar hoeken sta ik stil en spreek een genezingsspreuk uit over mijn nek. De wond sluit zich niet alleen, de bloedvaten en spieren hechten zich ook. Ik sluit mijn ogen. Tot zover samenwerken, besluit ik. Ik ga op zoek naar een uitgang.

- antorin stad-
-14 mei-
-ochtend-

(kronk)

het is ochtend. Net buiten de stad en in het bos op een open plek staan twee tentjes. Vredig ziet het er uit. De resten van het avondeten hangen nog boven het vuur en omdat dit vuur nog nasmeuld wordt de open plek gevuld met de geur van geroosterd vlees. Ook klinkt in een ritmische canon een diep gesnurk. Duidelijk komt er een vrouwelijke gesnurk uit de ene tent een diep donderende mannenlijke gesnurk uit de andere.

langzaam snuffelde er een wolf rond aan de rand van de open plek. Duidenlijk aangetrokken tot het vlees in het midden. Door het gerommel in de tenten is de wolf huiverig en erg alert. De wolf had al een val ontweken en liep langzaam de open plek op.

Met een grote klap slaan er 2 stukken staal in de flanken van de wolf. De wolf begint meteen te piepen en na een kort gespartel ligt de wolf in de klem op de grond. Terwijl dit gebeurde stopte het snurk gezang in beide tenten. Er rommelde hier en daar wat er sloeg een kist open en weer dicht en een korte tijd later het geluid van een schubmalien die aangetrokken wordt. Dan blijft even stil.

Plots slaat de flap van een van de tenten open en een grote barbaar gehuld in een bruine broek met bruine hardleren beenkappen en een schubmalien met daaronder een gambeson stapt de tent uit. Hij kijkt naar het lijk van de wolf en zegt dan luid: "zus jij kookt vanavond. Ik heb gewonnen. En bereid je maar goed voor want het is wolf en een mooie grote ook nog." De barbaar bukt zich en alsof hij een boek openslaat maakt hij de klem los van de wolf. Er steekt nu een hoofd buiten de andere tent. Die kijkt naar de barbaar en zucht diep. De barbaar begint te lachen. Grommend verdwijnt het hoofd weer in de tent. " jij ook altijd met trucjes kronk." Zegt de stem uit de tent. Kronk grijnsd nog breed en gaat bij het vuur zitten en probeert het weer aan te maken.

"vandaag is de wedstrijd. Eerst ga ik die knul met die twee messen pakken." denkt kronk in zichzelf "Iets bevalt me niet aan dat jong. En dan die dwerg, ooh wat haat ik dwergen die laag bij de grondse zandhappers. Altijd maar denken dat ze alles zijn met die baarden en die oh zo goed gemaakte wapens. en vooral deze want zomaar schelden omdat toch niemand he verstaat is gewoon laf. Ik zal haar hebben maar eerst dat joch." Het vuur was inmiddels aan en die dreef de ochtend kilte snel weg. Rustig pakte hij het zwijn op en op zijn gemakkie snijdt hij de laatste restjes vlees eraf. Hij knoopt de restjes in een doek en stopt deze samen met twee van zijn waterzakken in een ransel die hij mee de stad in zou nemen. " ik pak nog wat eten en dan ga ik naar de stad. Ik blijf bij de noorderpoort." Kronk pakt twee appels zijn bijl een dolk, en de klem waarmee hij de wolf had gevangen en hij ging richtimg de stad.

-Antorin, riool-
-14 mei-
-ochtend-

(Yrrr)
Heerlijk vlees, heerlijk bloed. Maar opeens komt er iets boven op mij neer. Ik val van de prooi af en zak op de grond. Even duizelt het me.

Ik voel pijn.

Ik voel woede.

ik voel haat.

Ik voel bloeddorst.

Voetstappen plonzen in het water. De prooi vlucht. Maar ik blijf nog even liggen. Als de prooi een jacht wil dan kan ze dat krijgen. Ik geef haar tien seconde voorsprong.

1...2...3

Ik kom langzaam overeind.

4...5...6

Ik pak de dolken vanuit de mouwen van mijn jurk.

7...8...9

Ik rek de spieren in mijn nek.

10

Ik sprint weg, achter de plonzen aan. Door de stank van het riool heen ruik ik nog zwak de geur van bloed. adrealine giert door mijn lichaam. IK JAAG.

-Antorin, Noord-westen van de stad-
-15 Mei-
-Ochtend-

(Dei)
Ik sta ergens in een straatje een stuk brood te eten dat ik ergens in een huis 'gevonden' heb. Als ik het half op heb, wil ik de rest in een van de zakken van mijn mantel steken voor later. Dan bedenk ik me dat ik mijn mantel niet meer aan heb, maar dat hij voor de herberg ligt en waarschijnlijk helemaal opgebrand is. Dan bedenk ik me dat ook mijn helm daar nog ligt. Van de mantel zal wel niets meer over zijn, maar die helm wil ik terug. Maar hij ligt op het marktplein, niet de veiligste plek van de stad. -Is het wel een goed idee om daarheen terug te gaan?- denk ik -Wat is het ergste dat er kan gebeuren? Ik kan dood gaan. Ja, maar is dat zo erg? Ja, eigenlijk best wel. Maar mijn helm ligt daar. En die wil ik terug. Maar misschien is het gevaarlijk. En toch wil ik mijn helm terug.- Ik besluit uiteindelijk om toch maar terug te gaan.
Ik begin terug te lopen naar het marktplein. Ik loop zo veel mogelijk door de kleine straatjes zodat ik niemand tegen kom. Mijn route loopt in een grote boog via het westen om het stadscentrum heen, uiteindelijk nader ik het marktplein vanuit het zuiden.
Ik kom aan bij het marktplein. De herberg staat nog steeds in brand, maar nu de meeste gebouwen daaromheen ook. -Rattentanden en vissenkont!- denk ik -Straks fikken we de hele stad af! Dat zullen de bewoners niet leuk vinden- Dan zie ik voor de herberg op de grond iets glinsteren. Ik loop ernaartoe en zie dat het inderdaad mijn helm is. Er zit een deukje in, maar verder is hij nog helemaal goed. Ik pak de helm op en zet hem weer op mijn hoofd. -Zo. Beter. En nu verder.-

-Antorin, Marktplein-
-15 Mei-
-Ochtend-

(Ricai)
Ik zie een dwerg langs lopen, een vrouwelijke dwerg.
Ze ziet mij niet omdat ik verdekt opgesteld sta.
Hmm, zij lijkt me in ieder geval een eerlijk vechter.
Ik loop met mijn falchion geheven naar haar toe, ze ziet me blijkbaar nog steeds niet, en ze bukt zich om wat te pakken, een helm.
Dat verklaart een hoop.
terwijl ze op staat begin ik met onderstaande
[76]
Ik hak van boven naar beneden terwijl ik het falchion met 2 handen vast houd. -dit wordt een aardige klap- denk ik nog

-Antorin, riool-
-14 mei-
-ochtend-

(Danya) (note to self: mana count = 10)
Ik hoor geplons in de gang waar ik vandaan gekomen ben. Myr komt achter me aan! Snel ren ik verder, wanhopig op zoek naar een uitgang, een plek waar de stank afneemt.

Hijgend sla ik gang na gang in, maar de stank neemt niet af. Ik blijf het geplons van Myr horen, telkens een gang achter me. Ik raak haar maar niet kwijt, hoe hard ik ook ren.

Dan, na zo'n twintig afslagen, ruik ik iets door de lucht heen, het is de geur van brand. Kom ik nu bij het gevecht uit? denk ik. De buis heeft steeds minder water op de bodem liggen, en staat na een stap of dertig droog. De geur van brand wordt sterker en sterker.

Ik loop het riool uit. De echo's sterven weg in de verte en rumoer komt ervoor in de plaats. Pas nu merk ik door de wind dat mijn kleren behoorlijk nat zijn. Ik ril. Eerst maar even een plek vinden om op adem te komen, en aan Myr te ontsnappen. Veel gebouwen lijken te branden, dus ik zoek een niet-brandend gebouw op.

Eenmaal binnen knal ik bijna tegen een trap op. Handig, denk ik, dan zit ik boven Myr, altijd een strategische positie. Ik klim omhoog en plof neer op de vloer.

(OC: ik zit in dezelfde toren als Ina en Quinn nu, doen jullie er iets mee?)

-Antorin, riool-
-14 mei-
-ochtend-

(Yrrr)
Ik ren door de gangen. Steeds sneller en sneller. ik sla verschillende hoeken om. Ik verlies mijn oriëntatie. Maar ik weet voortdurend waar de prooi is. De geur van bloed wordt steeds sterker. Af en toe zie ik een flits blauw als ik een hoek om sla. Ik verlies me geheel in deze jacht. Het enige waar ik aan kan denken is hoe ik het hart uit de prooi ruk en het in een paar happen wegschrok.

Ik merk niet, dat de stank minder wordt, ik merk niet dat het water minder wordt. ik merk pas dat we het riool verlaten als ik het licht aan het einde van de tunnel zie. Het silhouet van de prooi aan het uiteinde. Knipperend met mijn ogen sta ik even stil. Als ik weer kan zien is de prooi weg. Langzaam loop ik naar het eind van de tunnel. Ik kan mezelf nauwelijks in bedwang houden, komt er nu al een eind aan het gevecht. Nog niet, nog niet. Eerst moet ik mijn tanden weer in dat zoete vlees zetten.

-Antorin, westertoren-
-15 Mei-
-Vroege Ochtend-

(Quinn)
Ik hoor Ina tegen me praten. Haar woorden glijden volledig langs me heen. Een geluid verlaat mijn mond, het is een woeste grauw, dierlijk, hongerig. Ik ben al te ver weg, ik kan me er niet meer tegen verzetten.
Mijn handen hebben mijn dolken vast, ze schieten heen en weer, van hand tot hand, van boven naar beneden, bijna alsof ik jongleer, maar dan feller, woester. Iedere stap dichter bij Ina wordt mijn blik vuriger, hongeriger. Mijn mond vertrekt in een rauwe, kelige grauw. Mijn blauwe oog flitst op een bijna aanmoedigende manier, mij opzwepend als oorlogstrommels in de nacht.
[52]
‘Bloed!’ Grom ik. ‘Bloed, ik wil heerlijk… warrm bloed…’ Bij deze worden duik ik op Ina met allebei mijn dolken richting haar borst. Alles lijkt goed te gaan, maar ik struikel over een losliggend touw en verlies mijn balans. Ik vang de klap snel op met een behendige koprol langs Ina heen, ik ben ongedeerd, maar dit heeft mijn aanval vertraagd en geeft Ina de kans zichzelf beter te verdedigen.
[73]
Ik hervat mijn aanval, deze keer geen nare dingen zoals touwen. Als ik nogmaals zou struikelen zou ik het niet verdienen bloed te proeven, een jager valt niet, een jager aarzelt niet, maar jaagt en doodt.
Ik stort me vol bloedlust op Ina, mijn dolken flitsen rond haar, de adrenaline raast door mijn lijf. Bloed zou er vloeien, het hare of het mijne. Maar bloed zou vloeien.

((OC: nou... IC ben ik niet in staat je op te merken Laura ))

-Ergens bij de herberg de vriendelijke leeuw in Urthog's Koepel-
-15 Mei-
-Ochtend-

(Rakhar)
Ik kom weer een beetje bij bewustzijn, dit keer met meer kracht. Ik zie de man staan die hoogstwaarschijnlijk een steen naar me heeft gegooid. Het is een barbaar!?

Ik sta zo snel mogelijk op en ik kom erachter dat hij mijn wapens niet heeft meegenomen die ik heb laten vallen. Gelukkig heb ik mijn ijzeren spies nog.

Ik pak mijn Ijzeren Spies en ik stel me verdedigend op: In barbarentaal schreeuw ik zegen de barbaar: "Wie ben jij! Waar ben ik! Wat heb je met me gedaan!" "Ik wil antwoorden nu!" schreeuw ik tegen hem.

Ik sta klaar om hem neer te steken met mijn spies maar ik wacht zijn reactie af.

((Inna))

-Is ze gek geworden?-
Gelukig de eerste aanval is mis.
[56+5 behendigheid]
Weer valt ze aan, ik probeer weg te springen maar het lukt niet goed. Ze raakt mijn been, een kleine snee verschijnt.
[70 + 5 behendig heid]
Wat nu, ik kijk naar het luik. Snel trek ik het luik open, spring door het gat en trek het luik achter mijn dicht. Snel ren ik de trap af. Mijn hard klopt in mijn keel. Ik stoot tegen iemand aan een kuikel voorover.

'Auw, pas op! Er is iemand exstreem bloed dorstig geworden'

((Urthog))
Ik duw zijn spies weg en pak mijn grote hamer stevig vast. 'Ik ben Urthog, zoon van Tahût, kampioen van de stam van de beer.'zeg ik trots in het barbaars, ik recht mijn rug. 'Ik heb jou net genezen met aarde magie, uit solidariteit voor de stammen. ik heb liever dat jij wind dan die schutters.'vervolg ik weer.

-Antorín, bos-
-15 Mei-
-Ochtend-

(Thaldeus)

Ik ga snel richting de windmolen, maar eer ik daar kom, is mijn weg afgesneden. Wat gebeurde er hier? Ik kon niet meer verder. Op de boom voor mij hing een briefje. "Schande dat je niet kan lezen, dwaas. Zodra je eruit ligt, kom je nooit meer terug!" Waarom kan hij nou niet lezen!??! Nu lag zijn hele plan in de war! Hij besloot verder te trekken.

Op weg terug naar de stad stopte ik snel. Twee tenten. Het leek erop dat er een koppel besloten had om buiten de stad te verblijven. Ik bleef kalm buiten de stad, en wachtte. Als er een weg ging, kon ik altijd beslissen wie aan te vallen.

-Ergens bij de herberg de vriendelijke leeuw in Urthog's Koepel-
-15 Mei-
-Ochtend-

(Rakhar)
Terwijl mijn spies word weggeduwd vertelt de barbaar wat zijn naam is en waar hij vandaan komt. Blijkbaar heeft hij me geholpen.

Magie? Barbaar!? Wat is dit!? Wacht. De stam van de beer, dat is 1 van de weinige barbaarse stammen waar ze magie gebruiken. In plaats van te schreeuwen praat ik nu nog alleen maar hard in het barbaars: "Dus jij bent van de stam Beer! Goed. Dus je hebt me genezen."

Ik denk even na en ik zeg in het barbaars: "Ugh, alhoewel dit een toernooi is dank ik je voor je hulp. Als mede-barbaar heb je me dank. Als je mee wilt helpen kunnen we deze vervelende schutters neerhalen, ze maken me echt vreselijk boos. Weet wel nadat we dit hebben gedaan dat we elkaar niet meer kunnen helpen uiteindelijk, sinds dit een toernooi blijft."