EVENT: Het Toernooi

-Antorin, riool-
- 15 mei -
- vroege ochtend-

(Danya)
Twijfelend loop ik weg van de knal. Ik weet wat ik wil, denk ik, ik wil nog niet vechten. Maar, zo werpt een stemmetje in mijn hoofd tegen, zou je niet wat langer moeten wachten op Myr? Nee, zeg ik vastbesloten tegen het stemmetje, ze is een handige bondgenoot, meer niet. O ja, vraagt het stemmetje, nu met een soort leedvermaak, help jij je handige bondgenoten naar een droge plek om te slapen? HOUD JE KOP! schreeuw ik in gedachten tegen het stemmetje. Het zwijgt. Eindelijk rust. Chagrijnig stamp ik verder.

Pas nu word ik me bewust van de voetstappen achter me, die me snel inhalen. Ik vervloek mezelf om mijn onoplettendheid en draai me om, een bol water al gevormd in mijn hand. Ik sta op het punt om hem af te schieten als de onbekende een hand op mijn schouder legt. 'Danya?' vraagt ze. 'Myr?' kaats ik terug. 'Waar was je? Ik riep je toch?' 'Ik was vlakbij je, maar je hoorde me niet vanwege de echo's.' antwoordt Myr.
'Maar nu belangrijker: wat was er gisteren in je gevaren? Je probeerde me aan te vallen! Hoe kan ik je vertrouwen in een gevecht als je me zulke dingen flikt?' Ik bijt de woorden af, mijn boosheid laat ik nu naar buiten. Ze verdient het die te zien, denk ik. De waterbal laat ik nog niet los.

-Antorin, vlak buiten de vriendleijke leeuw-
-15 mei-
-vroege ochtend-

(Rakhar)
Ze kan mijn wapen tegenhouden maar zoals ik al dacht kon ze mijn knie tegen haar hoofd niet ontwijken. Dan merk ik opeens dat de dwerg een paar stappen naar voren zet. Ze beweegt haar hoofd naar voren en ik zet me schrap voor de aanval sinds ik het toch niet kan ontwijken.


[49 + 15 = 64 ((Tegen Melee. Wapens & melee beide +15))
De dwerg beweegt haar hoofd naar voren en ik voel de hoorns die mij proberen te steken. Ik probeer mijn buik zo sterk te maken als ik kan en de dwerg lukt het niet om door mijn buik te penetreren met de hoorns. "Slechte zet van je dwerg, ik vraag me hoe je je voelt nadat je even opwarmt in het vuur!" zeg ik het in het barbaars.


[13 + 25 = 38((Kracht))]
Met een sluwe lach pak ik een hoorn met elke arm, ik voel mijn rechterarm steken en het lukt me dus niet om al mijn krachten te gebruiken in mijn arm. Met moeite til ik haar langzaam op. Ik probeer de dwerg op te tillen naar boven en om haar dan in het vuur te gooien van de herberg.


[35 + 17 = 52 ((Vorige dice. je telt ze bij elkaar op tot er 100 uitkomt en dan is je wond genezen. Snelle genezing van Herion, rechterarm))]

Ik voel de wond in mijn arm al gedeeltelijk genezen. Het stopt met bloeden en het word kleiner. Ik kan mijn arm nu al iets beter gebruiken maar nog steeds niet optimaal.

-Antorin, vlak buiten de vriendleijke leeuw-
-15 mei-
-vroege ochtend-

(Dei)
Ik raak zijn buik, maar het lijkt hem niets te doen. Hij zegt weer iets, ik versta het niet. Dan begint hij te lachen en grijpt de horens van mijn helm. Hij probeert me op te tillen. Wat hij overduidelijk niet doorheeft, is dat de helm niet vastzit, dus hij tilt alleen de helm van mijn hoofd. Omdat er nu iets gebeurde wat hij niet verwachtte, grijp ik deze kans om weer aan te vallen.
[36+15 kracht=51]
Ik haal zo hard als ik kan uit met mijn bijl, en sla daarnaa met een schreeuw zo hard mogelijk naar zijn knieen.

(((OC: Dat met die helm die los komt, ik probeer niet flauw te doen of zo, maar het is dus meer een soort van vinking-helm, dus die zit niet vast.)))

-Antorin, gebouw tegenover de herberg aan het marktplein-
-15 Mei-
-Vroege ochtend-

(Quinn)
Ik raak de magiër vol in zijn arm, hij kon mijn schot niet volledig ontwijken. Vanuit mijn schuilplaats kijk ik toe, een lachje speelt om mijn mond. Hij zal binnenkort sterven! Sterven! Langzaamaan voel ik dat de Drift me weer overneemt, de magie zweept mijn geest op. Ik wil hem zien neervallen, met een pijl in zijn borst.
Ik leg nog een pijl aan en trek de pees beheerst uit om nog een maal te schieten, maar dan zie ik iets dat mij schokt. De wond schroeit dicht, alsof hij er nooit geweest is. Dit zou lastiger worden dan verwacht.

[31]
Verblind door woede en deze bekende bloedlust trek ik de pees nog verder naar achteren en leg ik twee pijlen aan. Deze keer zou hij recht in zijn hart getroffen worden, hij zou geen enkele kans krijgen om zich te helen.
Met een razende schreeuw, bijna als een brul, laat ik de pees schieten. Één van de pijlen heb ik niet goed vast en komt terug in mijn eigen gezicht. Ik voel de splinters in mijn gezicht prikken maar let er verder niet op. De andere pijl raast weg uit mijn boog, maar niet richting de magiër, hij mist hem volledig en raakt de dwerg bijna in haar voeten.

Ik slik een woeste vloek in, nu wil ik hem alleen maar nog liever zien sterven.
Ik zal baden in zijn bloed en me voeden met zijn vlees, ik geef me volledig over aan de razende magie in mijn kop. Mijn blauwe oog gloeit fel, als een vuur dat woedt in mijn geest gezien door een bol raam van helder glas.

[54]
Ik span de pees weer aan, deze keer met slechts een pijl, en laat hem los, gericht op de magiër. De pijl vliegt richting zijn doel, maar hij verliet mijn boog een beetje schuin en hij stevent nu af op de schouder van de magiër. Ik zie dat de pijl onstabiel is, er mist een veer aan een kant.
‘Waardeloze pijlen!’ Spuw ik. Normaal gaan ze nooit zo snel kapot, die koopman moet me opgelicht hebben met ouwe troep!

-Antorin, vlak buiten de vriendelijke leeuw-
-15 Mei-
-Vroege ochtend-

(Rakhar)
Ik til de helm op en ik zie dat hij niet vast zit aan de dwerg haar hoofd. Ik zie dat de dwerg haar bijl hijst en ik gooi de helm weg en ik zie dat haar bijl richting mijn knieen zwaait. Sinds het niet mogelijk is voor mij om het te deflecteren met mijn shcild of bijl, heb ik geen andere keuze dan om het te ontwijken.

[60 - 15 = 45]((ontwijking))
Ik zak door mijn knieen en ik spring naar boven. Terwijl ik spring pak ik mijn bijl weer. De scherpe kant van haar bijl snijdt net in mijn linkeronderbeen, wat een verwonding veroorzaakt, net genoeg dat er bloed uitkomt. Het doet pijn maar niet genoeg.

Ik wou mijn bijl verticaal neerslaan op haar hoofd, maar dan zie ik dat er een pijl af is geschoten. Een schutter!? Ik land op mijn benen, zeg tegen de dwerg in gebrekkig mensentaal: "SCHUTTER! Dekking zoeken!". Ik hoop dat de dwerg snapt wat ik bedoel en dat we moeten stoppen met vechten tegen elkaar. Ik kijk nog even rond maar ik zie de schutter niet. Met mijn verwonde rechterarm die ik weer iets beter kan bewegen pak ik mijn schild op en ik ren naar een gebouw naast te herberg.

[[Dit is voor als de dwerg(Naamee)) mij niet stopt met het wegrennen]]
Ik schuil achter een gebouw en ik drink wat alcohol uit 1 van mijn flessen, denkend aan wat ik nu zal doen. Erna kies ik ervoor om in het gebouw te gaan.



[44 + 35 + 17 = 96 ((Snelle genezing van Herion, rechterarm))]
De snede in mijn rechterarm is haast al weg en ik voel geen pijn meer. Ik kan hem weer goed gebruiken.

(Urthog)

[82+15 = 97 aarde magie]
Ik zie een barbaar. - Hmm als ik verlies en hij wint dan lachen ze me thuis uit.- Ik focus mijn kracht en trek een rij grote stenen uit de grond en vuur ze een voor een op Yhika af. De barbaar vliegt achter uit.

[25 + 15 aardemagie = 40 ]
Snel probeer ik een muur van steen op te trekken. Het luikt niet erg goed een kruimige muur trek ik op. Dan maar met mijn hamer. Met mijn hamer stevig in twee handen ga zet ik me schrap.

((Ina))

[82 + 20 boogschieten. = 102]

Beneden is het gevecht los gebroken bloed en aarde spat in het rond. Snel laad ik mijn kruisboog. Ik mik... op de vuurmagier. ...Klik, zoefff.... Fluitend schriet de pijl op zijn doel af. - Raak- Yes.

[53 + 5 = behendigheid]
Snel zoek ik dekking achter de kantelen. -Die zal nooit weten wie hem raakte.-

-Antorin, gebouw tegenover de herberg aan het marktplein-
-15 Mei-
-Vroege ochtend-

(Quinn)
Ik ben opgemerkt door de grote barbaar. Ik denk dat hij niet weet waar ik zit, maar hij waarschuwt wel de vrouwelijke dwerg waarmee hij aan het vechten was en vlucht zelf weg richting de herberg.
‘Lafaard!’ Grom ik. ‘En dat noemt zich een barbaar. Ik zou je alleen daarvoor al af moeten schieten vriend!’ Maar de barbaar is niet mijn doelwit, noch is de dwerg dat. Mijn pijlen zijn bestemd voor de vuurmagiër, en deze keer zou ik hem niet laten ontsnappen. Ik vervloek mijn eigen zwakte, kennelijk is het te lang geleden dat ik een boog gehanteerd heb.

Ik leg rustig nog een pijl aan als ik zie dat de aardemagiër de aanval inzet op de barbaar.
‘Mooi. Laat die twee het maar met elkaar uitvechten.’ Mompel ik. ‘Maar jij, magiër van het vuur, gaat het staal van mijn pijlen nu werkelijk proeven.’ Ik lach hees bij de gedachte aan zijn bloed.
Maar dan, voordat ik kan schieten, wordt de magiër vol getroffen door een snel schot. Een kruisboog, vermoed ik.
Hij is behoorlijk gewond en zakt neer op de grond. Hij lijkt echter nog niet dood.

[84]
Ik grijns, daar kan ik wel voor zorgen. Ik mik op de romp van de vuurmagiër, deze keer beheerster dan de vorige keer. Met blinde woede zou ik nergens komen, om goed te kunnen schieten moet ik mijn kalmte bewaren. Ik ga staan voor beter zicht, ik ben me ervan bewust dat ik zo misschien gezien kan worden, maar ik mag niet missen.
Ik laat de pees los en opnieuw vliegt er een pijl richting de onfortuinlijke magiër.
‘Dood vlees!’ Grom ik lachend. ‘Je bent dood vlees vurige magiër!’ Ik lach schaterend, harder dan de vorige keer, als ik zie dat mijn pijl doel treft. Meteen daarna duik ik weer ineen in mijn schuilplaats.

-Antorin, vlak buiten de vriendelijke leeuw-
-15 Mei-
-Vroege ochtend-

(Dei)
De man gooit mijn helm weg. -Jammer- denk ik -het was een mooie helm- Net als ik hem wil raken met mijn bijl, springt hij omhoog, waardoor ik hem nog maar amper raak. Dan slaat er een pijl kapot op de stenen naast mijn voet. De man roepr dat we dekking moeten zoeken en rent weg. -pfft, dekking zoeken- denk ik -Een echte dwerg rent niet weg van een gevecht, schutter of geen schutter. En trouwens, ik stond zo goed als stil, en de pijl miste. Dat betekent of dat de schutter niet kan mikken, of dat hij de pijl niet op mij bedoelt had. In beide gevallen zit ik veilig.-
Nu stonden er op het plein alleen nog de twee magiërs. Ze zagen er allebei niet zo gevaarlijk uit. Nou ja, de ene had een soort van pantser van steen om zich heen, en de andere had een vuurbal in zijn hand. Niks om me zorgen over te maken. Maar welke zou ik het beste aanvallen? Maar dan valt de aardemagiër de grote man aan, en van de daken aan de overkant vliegen een paar pijlen op de vuurmagiër af.
Ik besluit maar ergens anders heen te gaan. -Niet dat ik aan het vluchten ben- denk ik -Vluchten doe je omdat je bang bent. Ik ga alleen maar ergens anders heen, omdat het hier.... te druk is. Ja. Het is hier te druk. Ik ben niet aan het vluchten. Zo is het. Ja.- Terwijl ik het gevoel heb dat iedereen te druk bezig is met elkaar af te maken, draai ik me om en loop weg, richting de Noord-poort.

NPC POST
(Gerar)

Ik wordt geraakt door een kruisboogpijl.
Pijn schiet door mijn arm heen, ik besluit te doen alsof ik zwaar gewond ben en te gaan liggen, ook al is het een zwakke positie.
Dan schiet er nog een pijl op me af, deze raakt mijn andere arm.
Razend als ik wordt besluit ik een einde aan het gevecht voor mij te maken
met een gigantische vlam pleeg ik zelfmoord, ik laat alle Vuurmagie die in mij zit in 1 keer los.

[65]
Urthog staat dichtbij en krijgt een muur van vuur over zich heen.
Verder iedereen die in een straal van ongeveer 20 meter staat krijgt ook een verschroeiende muur van vuur over zich heen.

+ Gerar is nu dood +

[[ OC: Let wel op dat je mag zeggen wat er met iemand ongeveer gebeurt maar dat je niet mag zeggen dat het daadwerkelijk is gebeurd. Pas als de persoon waar je een aanval op hebt gedaan zijn dice heeft gerolt en heeft gezegd wat er ong. is gebeurt dan pas mag je zeggen dat het is gebeurd.

Zoals die van de kruisboog, Tbloody heeft nog niks gezegt dus de pijl heeft hem nog niet geraakt.]]

-Rondom de herberg de vriendelijke leeuw-
-15 Mei-
-Vroege ochtend-

(Rakhar)
Ik schuil me achter een gebouw naast de herberg en ik ga in het gebouw. Ik hoor iemand schreeuwen, nadat hij zijn zinnen heeft afgemaakt weet ik vrijwel zeker dat dat de schutter was. Wie durft mij een lafaard te noemen!? Ik ren naar de voordeur van het gebouw die naar de schutter leid.

Terwijl ik naar de voordeur ren, vliegt er opeens een grote steen door het gebouw heen.

[91 + 25 = 116 ((Kracht))]
De stenen vliegen op mij af. Ik weet dat ik ze niet kan ontwijken dus met al mijn kracht sla ik de stenen met mijn linker vuist. De stenen barsten in stukken langs mij heen.

Dit kan de schutter niet zijn of de dwerg. Misschien is het die man met vlammen om zich heen. Nee, hij lijkt niet op een persoon die dat zou doen. Ik ben een klein beetje uitgeput door die klappen en ik kom even bij. Ik spreid mijn armen en benen en ik schreeuw uit de toppen van mijn longen. Vecht niemand hier dan eerlijk zoals het hoort? Iedereen gebruikt magie, magie is voor lafaards! Schutters zijn ook lafaards die alleen van een afstand je neer durven te schieten.

Ik ren naar buiten waar de gat zich bevindt en ik kijk om me heen. Ik zie de persoon die de
steen heeft gegooid niet. Ik ken naar boven en schreeuw in mensentaal: "Laten je zien, personen die steen heeft gegooien!". Ik hou geen rekening met de schutter en de schutter dan mij duidelijk zien.

Ik kijk nog een keer duidelijk om me heen en ik zie een man naast de vuurmagier staan. De vuurmagier laat een vuur van muur van een staal van 20 meter verspreiden, ik zie dat alles verbrand om hem heen, ook de man bij de vuurmagier. Hij staat precies op de juiste plek, op een plek waar hij de steen heeft kunnen gooien.

[86 - 15 = 71](ontwijken)
Ik die de muur van vuur naar mij toe komen. Ik ren terug het gebouw in en ik schuld achter en muur. Het vuur vliegt langs me heen.

(Urthog)
[97+ 15 aarde magie]
Een zee van vuur komt op me af. Snel trek ik een muur van steen op. Pfoe nog net afgeweerd de muur gloeit.

Snel ren ik weg. - Mischien moet ik is gaan samen werken.- Ik rust even uit in een steegje.

((Inna))

Ik zie een anderen schutter. -Hmm schieten? Nee samen werken.-
Snel kras ik een briefje doe hem aan mijn pijl en schiet hem naar de schutter.

Op de brief staad.
Ik ben ook een schutter, samenwerken? Als je wil samen werken klop dan drie keer snel en een keer kort op het luik boven in de westertoren.

Groet Inna.
P.S. Als je wat eten ziet neem het mee, ik weet niet hoelang deze strijd duurt.

-Hmmmm ik hoop dat het lukt. Twee schutters in een stevige toren.-

-Antorin, riool-
- 15 mei -
- vroege ochtend-

[http://torinrpg.elementfx.com/myra.php Je speelt als Myr Met dank aan Sander]

(Myr)
'Myr?' is Daya's reactie, terwijl ze zich om draait. Haar gezicht staat boos. 'Waar was je, ik riep je toch?' Ze klinkt ook boos. Nu pas zie ik de waterbal die in haar hand ligt. Magie. 'Ik was vlakbij je, maar je hoorde me niet vanwege de echo's.' is mijn antwoord. Zachtjes voeg ik daar 'Sorry' aan toe. Maar dat hoort ze waarschijnlijk niet.

Pas nu word ik me bewust van de voetstappen achter me, die me snel inhalen. Ik vervloek mezelf om mijn onoplettendheid en draai me om, een bol water al gevormd in mijn hand. Ik sta op het punt om hem af te schieten als de onbekende een hand op mijn schouder legt. 'Danya?' vraagt ze. 'Myr?' kaats ik terug. 'Waar was je? Ik riep je toch?' 'Ik was vlakbij je, maar je hoorde me niet vanwege de echo's.' antwoordt Myr.

at was er gisteren in je gevaren? Je probeerde me aan te vallen! Hoe kan ik je vertrouwen in een gevecht als je me zulke dingen flikt?' gaat Danya's relaas verder. Ze klinkt nu nog bozer, ze schreeuwt bijna. Ze maakt me bang. Niet alleen met haar woede maar ook met haar woorden. Zo bang, dat ik heel langzaam mijn boog pak, de bol magie wordt steeds bedreigender. 'Waar heb je het over? Ik zou jou nooit aanvallen.' Tenminste, als ze me niet bang maakt. Ik praat eigenlijk meer om het geluid dat ik maak door mijn boog te pakken te overstemmen. Gelukkig helpen de echo's een beetje. 'Ik kan me überhaupt niks meer herinneren van gisteravond. Wat is er dan gebeurt?' Ik heb nu mijn boog en een pijl. Gespannen kijk ik Danya aan en wacht af.

-Antorin, riool-
- 15 mei -
- vroege ochtend-

(Danya) (note to self: mana count = 15)
'Waar heb je het over? Ik zou jou nooit aanvallen.' zegt Myr. Ze liegt, ik weet het. Ze liegt en ik zou haar moeten straffen voor haar leugen. De bol water groeit bij die gedachte, groeit en wordt in elkaar geperst, voor een zo hard mogelijke klap. De echo's van ons gesprek keren terug, de beschuldigingen in onze ruggen teruggooiend. Mijn zenuwen worden nog gespannener. 'Ik kan me überhaupt niks meer herinneren van gisterenavond. Wat is er dan gebeurd?' vraagt Myr. Haar stem klinkt ook gespannen. 'Ik zal je zeggen wat er gebeurd is,' snauw ik, 'je noemde me prooi voor jou, je gromde en stond op het punt mij aan te vallen. Mij te doden. Ga me niet vertellen dat je daar niks meer van weet, jij vieze vuile -' Ik stik bijna in mijn woorden. Hoe durft ze!

(OC:Lucas, je post de helft van mijn post mee, nu al voor de 2e keer. Das behoorlijk irritant, kun je erop letten aub?)

[[OC: ya, sorry. Sander heeft me al ge-PM’t… maar je hebt gelijk. Trouwens: ik schreeuwde niet, maar dat was misschien niet duidelijk… eigenlijk was het meer dat ik het tegen mezelf zei. Achja, maakt niet uit. Vanaf nu riep ik dus ]]

-Antorin, gebouw tegenover de herberg aan het marktplein-
-15 Mei-
-Vroege ochtend-

(Quinn)
Vlak na mijn schot zie ik de barbaar op het gebouw afrennen waar ik zit. Kennelijk riep ik iets te hard!
Ik verschuil met achter een muur en houdt mijn adem in. Ik zou niet vluchten, maar vechten. Ik heb mijn handen op mijn dolken, klaar om ze te trekken, maar voordat de barbaar boven kan komen hoor ik een kabaal beneden. Het klinkt alsof er iets, misschien een rotsblok of vuurbal, in de onderste verdieping knalt.

Wat later hoor ik de barbaar iets in gebrekkig mensentaal roepen. Ik versta niet wat hij zegt, iets met “steen gegooien”. daaruit trek ik de conclusie dat hetgeen dat in de onderverdieping geschoten is een steen geweest moest zijn, afkomstig van de aardemagiër wat verderop.
Ik kijk om het muurtje vandaan en zie de barbaar pal in mijn blikveld staan. Met zijn rug naar me toe nota bene. Ik kan hem zo doodschieten als ik het zou willen. Ik ben na de dood van de vuurmagiër weer wat meer tot zinnen gekomen, en ik twijfel. Ik weet niet wat ik moet doen
[30]
Ik besluit te schieten, maar het gaat niet goed. Weer knalt mijn pijl volledig uit elkaar voordat ik überhaupt de pees los kon laten. Mijn hand zit onder de splinters en het bloed. Ik slik net een vloek in en trek de grootste splinters uit mijn hand en stelp het bloed met een stuk stof.
‘Vervloekte koopman!’ Grom ik zachtjes. Wat een waardeloze pijlen!

Wat later, eigenlijk nog geen minuut na de dood van de magiër, raast er vuur langs me heen, de stenen van de muur gloeien rood op, de hitte verschroeit mijn huid, ik heb enkele pijnlijke brandwonden maar ik ben gelukkig verder nog ongedeerd door deze muur waar ik tegenaan gedrukt zit.
‘Die vuurmagiër moet zichzelf opgeblazen hebben.’Denk ik als ik om de muur heen kijk en een zwarte plek zie waar de vuurmagiër was.
Weer wat later zie ik een pijl mijn kant op komen, het lijkt er niet op alsof hij me gaat raken maar toch ga ik aan de kant zitten. Er zit een briefje aan vast, nieuwsgierig trek ik het er vanaf en lees het.

“ Ik ben ook een schutter, samenwerken? Als je wil samen werken klop dan drie keer snel en een keer kort op het luik boven in de westertoren.

Groet Inna.
P.S. Als je wat eten ziet neem het mee, ik weet niet hoelang deze strijd duurt.”

Ik kijk richting de westertoren, daar kan ik wel komen. Maar zal ik het doen? Ik weet het niet zeker, samenwerking is riskant tijdens een wedstrijd en daarbij komt dat boogschieten niet mijn “specialiteit” is. Maar alleen kom je nergens!
Ik besluit toch op weg te gaan naar de westertoren, en ik heb nog één appel in mijn bagage op Vuur’s rug, die kan ik later nog ophalen.
Ik pak al mijn spullen bij elkaar en maak me klaar om uit dit gebouw weg te gaan.

((OC: ik ben trouwens qua klasse geen schutter... voor het geval dat iemand dat denkt...))

-Antorin, riool-
- 15 mei -
- vroege ochtend-

[Black out, zal ik dit melden of zal ik het maar gewoon een verrassing laten?]

(Myr)
De bal in Daya's hand is nog groter geworden. Ze spuugt in mijn gezicht, zo hard schreeuwt ze. Ze maakt me nu echt heel bang. Ik leg de pijl op de boog en beweeg de pijl langzaam naar boven, nu richt ik de pijl op het gezicht van Danya. Ik span de boog. Danya hoeft maar iets te doen en ik schiet de pijl af. Bij het minste geringste kan ik de pijl afschieten en Danya doden.

Als Danya het woord prooi noemt, beweegt er echter iets in mijn achterhoofd. Bloeddorst welt in me op, deze bloeddorst wordt echter zo erg dat ik er zelf bang van wordt. Ik ben bang voor dit gevoel dat ik nooit echt, gevoeld heb. De bloeddorst groeit en vormt zich tot een stemmetje. Dood haar zegt het stemmetje, jaag op haar zegt het stemmetje. Jaag op haar en eet haar. 'Nee, ' zeg ik. Ik weet niet of ik dat in gedachten doe of hard op. ' Ik wil haar niet doden. Ze is mijn vriend.' 'jawel, dood haarrr, ze is prrrooi. Jaag op haarrr.' Iets beweegt mijn arm. Ik moet mezelf in bedwang houden om niet te schieten.

(( OC: zo beter?))

-Antorín, net buiten de stadspoort-
-15 mei-
-Vroege ochtend-

(Thaldeus)

Snel liet ik mijzelf in een greppel vallen, links van de weg. Ik bleef daar dertig tellen liggen, sprong op, en rende zo snel mogelijk naar de windmolen, in de hoop hier de Slijper te vinden, zodat ik mijn opdracht af kon ronden door hem bewusteloos te slaan, en zo snel mogelijk in te leveren.

(( OC: Ah, ik zat al te twijfelen of je het nou riep of niet. Maar sinds het klonk alsof je het tegen mij had, had ik het maar toch gedaan ))

-Antorin, Rondom de vriendelijke leeuw-
-15 Mei-
-Vroege Ochtend-

(Rakhar)
Na de vuurzee begin ik me een beetje bang te voelen. Dat was echt krachtig. Hier kan ik niet tegen vechten! Ik adem diep in en uit. Lafaards. Magie is voor lafaards! Ik sta op en ik kijk door de gat heen en ik zie de man die de vuurzee heeft veroorzaakt niet meer beweegt. Ik weet niet of hij nou wel of niet leeft. Ik kijk beter en ik zie die ene man niet meer, de man die de steen naar mij heeft gegooid. Waar zou hij zijn?

Pas nu zie ik dat de huis waar ik in zit aan het afbranden is. Heel veel huizen rondom de man die de vuurzee heeft veroorzaakt verbranden. Ik kijk naar de herberg en ik zie dat die nog maar amper staat. Ik denk aan de vat. Ik wou dat ik die vat had. Ik drink wat alcohol uit 1 van mijn flessen en ik denk wat ik nu ga doen.

Ik kan hier niet blijven, ik moet blijven bewegen. Dat is de enigste manier om te overleven. Die man die de steen heeft gegooid, ik moet hem vinden. En die schutter ook. Ik ren uit het huis richting de schutter, zoekend naar de man die de steen gooide (Urthog) en de schutter (Quinn). Ik hou mijn schild omhoog sinds ik weet dat de schutter op mij kan gaan schieten. Ik weet dat als hij dat probeert dat ik hem dan mogelijk zie.

-Antorin, riool-
- 15 mei -
- vroege ochtend-

(Danya) (note to self: mana count = 15)
De spanning is om te snijden en in plakjes uit te delen, zo hoog. Mijn hart klopt in mijn keel, mijn ademhaling wordt snel alsof ik een eind aan het rennen ben. Het is heel onwaarschijnlijk dat Myr geen wapen klaar houdt, denk ik. Dat moet bijna wel.

'Nee.' beweert Myr. Nee? Hoe durft ze mijn beschuldigingen te ontkennen, als de feiten zo duidelijk zijn? De felheid van die gedachte verbaast me, maar er is geen tijd om daarover na te denken.
'Ik wil haar niet doden, ze is mijn vriend.' zegt Myr nu. Ik verstijf. Voert ze nu een discussie met ... ja, met wie? Met haarzelf? Tenminste één deel van haar ziet mij nog als haar vriend, dat is in elk geval iets. 'Jawel, dood haarr, ze is prrrooi. Jaag op haarrr.' Het andere deel van Myr echter maakt me behoorlijk ongerust. Nee, niet zomaar ongerust, het maakt me doodsbang.
'Myr?' vraag ik. 'Volgens mij kunnen we beter een tijdje uit elkaar gaan, als de zaken er zo voor staan.' Ik doe een aantal stappen naar achteren, en verklein de bol met water. Als Myr het nu maar begrijpt! Ik heb bondgenoten nodig, niet nog meer vijanden!

(OC: prima zo)

((OC:oke, ik had het idd niet helemaal duidelijk gemaakt… ik denk trouwens dat ik een foutje in de volgorde ofzo heb gemaakt… het is best lastig niks te missen enzo als je dit allemaal met tekst doet! En wacht ff, schuilde je niet voor de vuurmagiër in “mijn” gebouw??))

-Antorin, gebouw tegenover de herberg aan het marktplein-
-15 Mei-
-Vroege ochtend-

(Quinn)
Het gebouw waar ik in zit is in de fik gevlogen door die vuurmagiër. Wanhopig kijk ik rond, op zoek naar een manier om hier weg te komen.((moet je trouwens voor dit soort dingen ook dice-rollen?))
Ik zie een open raam en ren daar zo snel als ik kan heen, de vlammen schroeien mijn voeten maar ik negeer de pijn. Ik maak een snoekduik uit het raam en grijp de tak van een boom die toevallig naast het gebouw staat. Daar rust ik even uit en neem een slok water uit mijn waterzak. Ik constateer dat deze al bijna leeg is en zucht zachtjes.

Ik klim behendig tussen boom en gebouw naar beneden, ((ik zit nu dus achter het gebouw waar ik in zat)) en sluip achter de andere gebouwen om het plein door om niet gezien te worden. Juist als ik wegloop van het gebouw zie ik dat de barbaar richting mijn oude schuilplaats loopt. Ik kan schieten, maar als ik dat doe onthul ik mijn locatie. Ik houd me stil en loop verder.

Na een tijdje kom ik aan bij de westertoren, ik klim naar boven en klop drie keer, hard en kort. Precies wat er op dat briefje staat. Nu nog zien wat er zou gebeuren, misschien wel een valstrik. Ik bevoel mijn dolken, klaar om ze te trekken, en kijk om me heen of er iemand opduikt.

Het vuur verspreid zich over de verschillende gebouwen rond het marktplein.
De taverne staat op het punt van instorten omdat de steunpilaren bijna doorgebrand zijn.
((Ik denk dat je niet echt hoeft te rollen voor een gebouw wat in de fik staat, tenzij je risicovolle dingen doet, zoals van 2 hoog naar beneden springen of door de vlammen heen rennen ofzo, wa tmij betreft mag t altijd voor jezelf, geeft n leuek random factor waar je wat mee kan))

-Antorin, marktplaats-
-15 Mei-
-Vroege Ochtend-

Toen ik van achter de boom weer keek naar de stadpoort was de man verdwenen. Ik glimlacteh kort en zag mijn kans om ongezien de stad binnen te glippen. Ik liep naar de poort en probeerde mijn paard buiten de stad te houden, want ik wilde niet dat hij gevaar zou lopen. Maar helaas is Horizon nogals koppig en wandelde gewoon rustig door de stad in.
[72]
Zo stil mogelijk en zo snel mogelijk sluip ik door de stad. Ik wring mezelf door allerlei kleine, nauwe en donkere steegjes om niet gezien te worden. Als ik bij de marktplaats aankom zie ik waar al die rook vandaan kwam. Vele gebouwen stonden in de fik. Hier moet wel een gevecht gehouden zijn. Maar dan kan ik hier natuurlijk niet blijven staan.
[83]
Ik kijk om me heen en vind dan een geweldige verstop plek. Snel klim ik op het gebouw en wring mezelf in het nauwe plekje, waar ik gelukkig nog wel genoeg ruimte heb om mijn pijlen te schieten. Ik zie een paar mensen weglopen, waarschijnlijk voor het voor, maar voor mij kunnen ze niet weglopen. Er ontstaat een lichte grijns op mijn gezicht.
Gelukkig vinden ze me hier niet zo snel.

-Antorin, riool-
- 15 mei -
- vroege ochtend-

(Myr)
Danya doet een paar stappen naar achter, de bol in haar hand wordt kleiner. Maar ik zet, zonder dat ik er wat aan kan doen, een paar stappen naar voren zodat we nog steeds heel dicht bij elkaar staan. De punt van de pijl prikt bijna in haar gezicht. Uit alle macht probeer ik de bloeddorst te stoppen in me. 'Nee, dit wil ik niet.' fluister ik. 'Jawel, jawel., reageert de stem in mijn hoofd. De bloeddorst groeit nog meer en ik span de boog nog meer aan. Wat ik ook doe, wat ik ook denk de bloeddorst wordt alleen maar groter. Danya zegt wat, maar ik versta haar niet. het bloed ruist door mijn oren. 'Zij is geen prooi…' zeg ik. Nu nog zachter. 'Prrrrooi' is de enige reactie van het bloedorstige stemmetje. Opeens wordt ik duizelig, lichamelijk beweeg ik nauwelijks maar in mijn hoofd draait alles rond. 'Danya, ren!' is het laatste dat ik uit kan brengen. Dan schiet ik de pijl af. Recht op danya's gezicht af. Ik sluit mijn ogen.

(( OC: Sorry, Laura. Je hebt een beetje pech met mijn randomizer…))

(( OC: Nee ik rende uit het gebouw waar ik zat, zag doen de muur van vuur, rende terug in het gebouw waar ik eerst in zat. Ik ben dus nooit in je schuilplaats gegaan.))

-Antorin, rondom het gebouw tegenover de herberg aan het marktplein-
-15 Mei-
-Vroege Ochtend-

(Rakhar)
Hm, dit kan wel eens het gebouw zijn waar de schutter zat. Ik wil haast naar binnen lopen maar dan bedenk ik me dat hij in brand staat. Misschien is hij dood? Nah. Schutters zijn lafaards die achter obstakels schuilen om zo iemand in de rug te schieten wanneer ze de kans krijgen. Oftewel hij is niet verbrand. En aan het gebouw te zien is hij waarschijnlijk al weggelopen.

Door het geluid van het brandende hout kan ik ook niet h oren of er nou mensen ernaartoe zijn gelopen of niet. Het heeft geen nut om hier te blijven. Straks komen de andere hierheen.

Rustig loop ik tussen de huizen door achter de gebouw waar de schutter zat, om rond te kijken of ik mogelijk iemand zie die wilt zien wat er bij de herberg is gebeurd. Of misschien zie ik die man die de steen wel heeft gegooid.

-Antorin, gebouw aan het marktplein-
-15 Mei-
-Vroege Ochtend-

(Adzena)
Ik glimlach kort als ik een man zie,die er naar mijn weten vrij gespierd uit ziet, maar die gaat snel weg als hij naar de gebouwen achter de herberg gaat. Precies waar ik hem niet kan raken.
Eerst overwoog ik bijna om bijn schuilplaats te verlaten, maar ik moest maar geduldig zijn misschien komt ie nog terug. En als hij dat doet, dan zal hij mijn nieuwe prooi zijn. Ik grijns en leg een pijl aan de pees. Ik richt mijn pijl naar de plek waar de man verdween en wacht totdat ik iets zie bewegen.

((OC: Brecht, weet je dat ik op jou zit te wachten..? Aangezien ik ook bezig wil zijn krijg ik heeel veel zin gewoon weg te lopen ))